araf zamanı..
"yanlış bir kapı çaldım dostlar
ardına kadar açıldı yanlış kapılar" şimdi meçhul bir yerdeyim karanlık, meçhul, mecnun her kapı önünde çaresiz, yorgun ve içimde büyüttüğüm günah hayallerle yine çaresiz tebessüm yüzümde küçük umutlarla ve bir hevesle çaldım açılan her kapı ardında bin pişmanlık keser damarlarımı kırılan hayallerim yüzümdeki tebessüm çoktan veda etmiş kapısız dört duvar sarar etrafımı başı yok, sonu yok, ortalık bir yerdeyim geriye dönsem açılmaz kapılar tersine bir kapı daha çalsam sonu yok bu yol yol değil, yürüyeni yok. mahsun, masun lakin heves değil kara bir sevdaydı beni bu yola düşüren ya da ben hep ona yoruyorum bu arafda kalışımı illaki sen olacaksan, sebebde sensin. |