Babamı özlerken yazdıklarımdan...

Ben neden bu kadar sessizim acaba?
Biliyorsan söyle, sen söyle baba!

Neden herkes nazikken ben kaba
Ben bilmiyorum, sen biliyor musun baba?

Herkes delikanlı sığmazken bir kaba,
Ben niye böyle sakinim baba?
Herkesi severken eş dost akraba,
Ben hep dışlanmışım neden baba?

Ben seni sevmeye çok gösterdim de çaba
Ama sen beni hiç sevemedin ki baba!

Ben sensiz aylak, serserinin tekiyim
Sen yokken yanımda dışlanmış ötekiyim.


Sana olan sevgim bir yol olsaydı da
Arada bir rüyama girseydin be baba.

Ben ezik ben yitik ben serseri bireyim
Aç kalbinin kapılarını biraz da ben gireyim!

Sensizlikte nefretim gitgide sivrildi,
Ahlakımı tutan her bir sütun devrildi,
Yönüm doğrudan yanlışa da çevrildi.
Hiçbirine karşı duramadım baba,
Bu zor duvarları kıramadım baba.


Yalnız kaldım tek kaldım,
Sensizlikte yek kaldım,
Solmuş bir çiçek kaldım.
Ömür çiçeğimi sulamadım baba,
Kendime hiç destek bulamadım baba.

Sen gittin gideli üşüyorum baba
Bir sonsuz boşluktan düşüyorum baba.


Bize sevgi gösterdin de habersiz miyiz?
Yanında götürdün de kalan biz miyiz?

Gözlerim doluyor perde perde
O soruyu duyunca ‘’Baban nerde?’’
Binlerce fikir dolaşırken serde
Hayalini görüyorum baba her yerde


Yasin Yılmaz