Tedora...
Hüzün yüklü düş bulutlarının ardında
Kaf dağında masal kuşuydu Tedora. Niceydi gökyüzünde özlemleri, Anılarla oradan oraya savrulan, Niceydi… küllerinden yeniden doğan. Ormanında gezinirken yüreğine, Çam yaprağının iğnesi miydi batan? Sevgi sözleri kulağına fısıldanırken, Yürek tırmalanışı mıydı yaşanan? Hani doğar ya güneş doğudan İşte Tedora.. Akşamı da karşılarsın batıdan. İskeleye kurulan masanın Yanı başında yudumlarsın Özlemlerini kana, kana Uzaktan kıyıya yanaşan Bir sandalın, Kürek çeken heyamolasında. Bak Tedora… Baharı kucaklıyor şimdi, Umut sarmaşıkları. Dalı dikensiz bir gül, Yalnız yaşıyor aşkını. Sevdiğinin göğsüne koyarken başını, İç çekiyor, sessiz feryatları. Alevler sarıyor, kasırgalar kopuyor, Çaresinin direği kırılıyor… Duygu denizinde kayboluyor, Rotasını bulamayan bir gemi. Kalpten kalbe bir yol uzanıyor, Denizinin sakinleşmesini beklerken, Derin bir nefesin ucunda, Gözlerinin içine güneş doğuyor. Uçsuz bucaksız ummanında Ve rüzgârı bol bir umuda, Yelken açıyor Tedora … 29.03.2012 Zümrüt Yeşiltaş |
Herşey ne kadar gecemsi şiirde aslında.
Herşey ne kadar yağmursu.
Bu şiiri okuyup dışarda yürümek vardı.
Eyvallah.tebrikler