)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-405-)(-)(-)(
Döndük
Bahar ile yaza kandım Kervan geçmez yola döndük Yüze güleni dost sandım Soğuk esen yele döndük Dumanlı dağda kar idik Hep güneş vurdu eridik Biz de sel olduk yürüdük Çağlayıp da sele döndük Ozan Naçari yoldadır Hem insanda hem kuldadır Güzel söyleyen dildedir Bülbül olup güle döndük **************** Ozan Naçari **************** 1947 yılında,Çorum ili’nin,Alaca İlçesi’nin, Çıkhasan köyünde doğdu. Asıl adı Ali Çetin’dir. İlkokulu köyünde okudu. Köyüne gelip giden aşıklardan etkilenerek şiire ve bağlamaya yöneldi. 1963 yılında Ankara’ya giderek birçok aşıkla tanıştı ve bilgisini pekiştirdi. Bu dönemden sonra özellikle Kul Ahmet’in desteğini gören Naçari, Türkiye’nin değişik bölgelerini dolaştı. Ankara’ya yerleştikten sonra halk ozanlarının değişik örgütlenmelerine katıldı ve derneklerde yöneticilik yaptı. Ozan Naçari’nin »Anadolu Kültürü ve Ozanlarımız« (1995), »Anadolu’yu Gezen Ozanlar« (1997) ve »Anadolu’nun Çileli Ozanı Hüseyin Sürmeli Varto« (1998) adlı araştırmaları yayımlandı. ************************************************************************* )(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-405-)(-)(-)( Başımızda saç kalmadı Genç yaşında kele döndük Bu gönül sözden almadı Esip geçen yele döndük Hep sitem var avazında Usanç var cilve nazında Sevdiğimizin gözünde San ki yaban, el’e döndük Ne aradık neler bulduk Gurbet eli çare bildik Kaktüs olduk,diken olduk Kuru,kıraç, çöle döndük Bülbül olduk ah-ı zara Hasret kaldık gül-i zara Sinemizde bir çok yara Kırk yamalı çula döndük Acı sözler kalbi deldi Yad elleri merhem bildi Yalvarmaktan gına geldi Lâl olmuş bir dile döndük Düşüp,yerden doğrulurken Yürek yanıp kavrulurken Acılarla yoğrulurken Meclup,bitkin hal’a döndük Lüzumsuzum geçen her an Ömrümüzde kayıp, ziyan Deli akan ırmakta ben Başı boş bir sal’a döndük Sadık Dağdeviren Aşık Lüzumsuz |