Suskunluğum..
Hiç bu kadar konuşmamıştı içimde.
Söylemediklerim..
Hiç bu kadar parçalamamıştı da içimi..
Gidişin,
Kalmam içindi..
Peki ya hiç gitmeyeceksin gibi sevmem seni ?

Gitme demek anlamsız geliyor dudağıma,
Oysa ne anlamlar yüklemiştim ben o et parçasına.
Dünyalar kadar sevdiğimi,
Pazar günleri dışında da özlediğimi en çokta..
Özlemek güzeldi çünkü,
Özlemek daha da çok sevmekti seni,
Özlemek bir mutluluktu benim için,
Cevabı sen olan bir soruysa tabi..
Gidiyor musun ?
Kadar kolay bir soru sormadım sana,
Cevabından emindin çünkü,
Kararın kesindi
Ve kestin elvedayla kalbimi..

Gösterişli bir gidişin var şimdi.
Süslü ve sanatlı bir ayrılık yaşıyoruz ayakkabıların yüzünden.
Vedalarda da hâlâ mağrur, masum ve güzelsin;
Senin ’yüz’ünden..
Bir veda cümlesi sanabilirsin,
Belki ama,
Kendine iyi bak
Çok güzelsin..
Öyle böyle değil..
Bu ayrılık bile öyle ya da böyle öldürecek beni..

Gidiyorsun,
Işıklar kapanıyor..
İntihara yakın bir yere oturdum,
Gidişini seyrediyorum..

Ön sıradan,
Sen olmadan..
Kalışımla,
Gidişini seyretmek de varmış hayat sinemasında..

Ahmet Kastancı