Yok Benim

Hep değerler akçe ile eş olmuş
Böyle bir dünyada yerim yok benim
Vurgun talan bir esaslı iş olmuş
Haksız kazanılmış birim yok benim

Zaman olur bu hallere şaşarım
Erdem ile engelleri aşarım
Temiz doğdum hep onurlu yaşarım
Arınmayan pasım kirim yok benim

Herşeyin fazlası neyime yarar
Çalıştım kazandım karınca karar
Kimi kar ettimse kimi de zarar
Hep düşeş gelecek zarım yok benim

Sevgiyle savrulur aşka koşarım
Ateşte kavrulur korda pişerim
Doğrunun peşine her dem düşerim
Yerlere eğecek serim yok benim

Bak kim var ardında şöyle bir dön de
Seni yaşıyorum gecede günde
Sevda yollarında giderken önde
Kimseyi baş bilmem pirim yok benim


Murat Muratoğlu


1957 yılında Murgul’da doğdu. Aşıklık geleneği ve şiirin belirgin olduğu bir ailede büyüdü. İlk ve ortaöğrenimi Artvin’de, yükseköğrenimini İstanbul’da tamamladı.

Yörenin önemli şairlerinden Hodlu Noksani’nin (1922-1964) oğlu olmasına karşın küçük yaşlarda babasının ölmesi yüzünden halk şiirine ilişkin geleneği öğrenmesinde yörenin öteki aşıklarının etkisi oldu.

Yüzlerce sayfayı bulan babasının notlarını ve defterlerini ilk gençliğinde incelemeye başladı. Bu dönemden sonra şiirle daha yakından ilgilenen Muratoğlu, aynı zamanda bağlama çalmayı öğrendi.

Şiirlerinde daha çok sevgi ağırlıklı konuları işleyen Murat Muratoğlu, bazen mahlas olarak da adını kullanmaktadır.

Murat Muratoğlu’nun şiirlerinin bir bölümü »Yüreğimin Sesi«, (2003) adıyla yayımlandı.

*
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-403-)(-)(-)(

Boşuna yaşarım gün akşam olur
Şu zaman dehrinde kârım yok benim
Hâkka sevdalanmak gerek bilirim
Bu dalda ateşim korum yok benim

Bakışıyla bu gönlüm de yer eden
Gül cemali gözlerimi kör eden
Geçen zâhir, şu ömrümü var eden
Ne yazık,böyle bir,yârim yok benim

Bazan gül olurum bazan ayrığım
Yörüktür kökenim Türk’ür uyruğum
Dinlemem kimseyi başa buyruğum
Dur oğul diyecek mirim yok benim

Çalıp çırmak ile servet yapanlar
Paranın gücüyle köşe kapanlar
Dünyalığa fırsatları tepenler
Diyorlar bir helal terim yok benim

Hâk yolunda huzur ile dolarım
Kul elinde hiç açmadan solarım
Alim kapısında kulluk dilerim
Bilgisiz cahile sorum yok benim

Gördüğüm her şeyden hisse kaparım
Yanlış yoldakinden hemen koparım
Gücüm yeter ise kendim yaparım
Emrimde askerim erim yok benim

Lüzumsuz gerçek bu daha ne derim
Sözümdür elbette namusum, arım
Aldığım lokmayı helal isterim
Haram sofrasında yerim yok benim

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz