KARACADAĞLI MELEKKulağında ninniler ağlayan Bir çocukluktan geldim Karınca yuvası,yengeç deresi Ve kayısı ağaçlarında bir çocukluktan Mavi bulutlara Acı çektirirken şimşekler Islanmayan kurak topraklar büyüttü beni Saçlarına takacağım tek reyhan yeşermedi Sevdaya yeni bir alfabe Sunarken gamzelerin Ben bütün edebi dillerde Sonsuz acılar ezberlerledim Zamanla yangını büyüyen Kitapsız aşkın,yakarken yüreğimi Ben İçimde bir çoban kavalıyla, Ağlayan ağıtlar besteledim Aslında nefesini taşıyan her şiiri Kana bulamak olmamalıydı bana düşen Sadakatin penceresinden bir tebessüm edemedin Ve anladım ki kirlenmemiş zerre kadar nefes kalmamış Ey karacadağlı melek Yokluğunun karanlık sularında Kulaç atmaktan,yorgun düştüm Karanlıklar boğmadan beni Bembeyaz bir aydınlıkla gülümse yarınlarıma |