GULAXUN (KAN GÜLÜ) ROBOSKİ ANISINA

Ben ki bir gulaxun’um Zagros dağlarında açan
Kayıp bir coğrafyann gözyaşlarıyla nemlenip filizlenen
bundandır kan ağlayan gül olması adımın
ve bundandır sadece zagros dağlarında yetişmem

Van gölünüde severim kurumaya yüz tuttuğumda
Van gölünün mavi sularıyla yeniden yetişirim
Ben ki bir gulaxun’um hiç bir güle benzemem
Her gülün yüzünde sevinç yüzümde hüzün beslenir benim

Ben ki bir Guldexun’um Zagros dağlarında açan
Bundandır şiir mısralarında feryatlarımın yankılanması
Ben ki bir gulaxun’um Zagros dağlarında açan
Bundandır bir ülkenin kader sayfalarında adımın karalanması

Koçgiri katliamı kor düşürür gecelerime
Çılsutunda kılıçtan geçirilen ilim
Simsiyah bir gökyüzü büyütür gündüzlerimde
Ben ki bir gulaxun’um kan ağlarım

Mazlum bir halkın köylerini bombalanırken gördüm
Mezar taşlarına isim yazdıramayan babalar gördüm
Kurşunlanan oğullarının ölüsünü bulamayan analar gördüm
Bundandır adımın gulaxun olması bundan kan ağlamam

Ben ki bir gulaxun’um Zagros dağlarında açan
,Artık değişmez kaderim,tarihimden kan içerim
Ben ki bir gulaxun’um Zagros dağlarında açan
Kar mevsimine fırtınalı gecelere alıştı yaşlı didelerim

Kayıp coğrafyamda fakirliktir hükümdar
Kaçakçıdır esmer tenli dargın insanlar
Yorgundur ve sınır dışıdır umutlar
Kerpiç evlerde bir aç bir tok yaşar

Babalar ekmek parasına kaçakçıdır
zagros’un roboski’nin etrafı karlıdır
40 fidan,yine ekmek için toplanır
Yol uzundur,güneş üşür yürek buzlanır

Adından çok daha karadır gece
bombalar yağar kar düşerken ince ince
cesetler paramparça,kol,bacak,ayrı düşünce
Ve ağıtlar düşer fakir Roboski köyüne

Katır sırtlarında taşınır cansız bedenler
Yitip gitmiştir ekmek,umut,bekleyiş
Ve o gece beyaza kan kırmızı düşer
Çoğalır Etrafımda gulaxun’ler

Ben ki bir gulaxun’um
Zagros dağlarında açan