KIŞIN ÖKSÜRÜKLERİ
Tünelin yalnızlığında, solgun ışık
Yolunu yitirmiş, yalpalar sağa sola Kışın öksürükleri kesik kesik bırakırken nefessiz Kutuplarda taze hurma bedeni Son kez koşmak ister bahara Türkü söylemek bilinmeyen diyarlarda Bir nefeslik soluğuyla düşer yollara Kıvrım kıvrım beyin hücreleri sancılı Çölde denizi arayan hasret Çorak toprak, yollar engebeli Uzaklarda çok uzaklarda, bir gölge Kasvetli lacivert köpük köpük Kocaman bir deniz Acı elma yeşili ağaç Gözlerinde yeşermeyen yeşiller Kök salmış olduğu yere Uzanır gölgesine, sıcacık bakışları ile Gözleri sevdanın en güzel rengi Anasının yoğurduğu, hamur kıvamı yüreği Korkar ! Yinede uzanır elleri Dişler yasaklı elmayı, çıplak ayakları ısınır birden Anlar, gördüğü serap Ve o koskoca vaha sadece Bir kuş titrer sessizce Kanatlarını koyar başının altına Bir öksürük boğar hıçkırığın sessizliğini Damla damla düşer Mavi hayallerin umutları Ve çok yorgundur Bilir mevsim kış Ve birdaha bahar yok artık |