Kuzenimin Anısına
Dokuz aylık yoldan geldi bir bebek
Helal sütten emdi var oldu hayat Anadan babadan aldı nasihat Büyüdü bir adam oldu nihayet Büyürken küçüldü kibir bilmedi Ehil oldu cahil ile gezmedi Uymadı şeytana yoldan azmadı Doğruyu yanlışı bildi kuzenim Sefa idi adı Dünya’nın tadı Koklardı gülünü kırmazdı dalı Konuşur dilinden dökerdi balı Ayırmazdı canı candan kuzenim Paylaştı lokmayı çıkar ummadı Delikanlı idi temiz insandı İyilik severdi güzel adamdı Göklerde efendi benim kuzenim Sızlanıp durmadı sitem bilmedi Şükür dedi Hak ka isyan etmedi İnandı Allah’a kulunu sevdi Güzel yüzlü Melek nurlu kuzenim Anladı bu dünya yalandır fani Veren elbet bir gün alacak canı Daldı Ummanlara sır oldu adı Saçlarına kumlar doldu kuzenim Saygıyı bilirdi hürmet edendi Gönülden severdi kusur etmedi İncitirim diye sakındı dili Lal oldu dilleri sustu kuzenim Soldu çiçek gibi sarardı yüzü Anladı ki artık toprakta gözü Geçti bu dünya’dan Hak ka yürüdü Bir selvi dibinde yatar kuzenim Her gece düşümde kokladım sevdim Dua ettim Hak ka rahmet diledim Seni çok sevdim kardeşim bildim Canımda cananım benim kuzenim |