Son umutlarım da yaşlarla beraber düşüyor gözlerimden,
Yalnızlığı oluyorum artık bu küçük şehrin..
Ne yapsam, ne etsem boşuna biliyorum;
Sen beni asla sevmeyeceksin..

Nasıl katlanır buna katlanmaktan kırışmış yalnızlığım ?
Yüzüm senin yüzünle beraber kırışmayacağından yaşlanınca,
Ve karışmayacağından çatal ve kaşıklarımız birlikte oturacağımız bir sofrada.
Sen olsan da sana doyamayacaktım,
Ama sen yoksun ya sana daha çok açım..
Anla ki;
Ben sensiz afrikayım.
Anla ki;
Ben sen/siz yalnızım..
En kalabalık halim ’biz’ olacaktı seninle bilir misin ?
Şimdi intihara kalkışsam bu bahaneyle, ölsem.
Tabutumu taşıtmaya bile dört kişi bulabilir misin ?

Elini tutan ben olamayacağım asla,
Yine de tuttuğun eli asla bırakma..
Gözlerini ondan ayırma, bırak gözbebeklerini büyütsün bakışlarıyla.
Bırak kaybolsun yollarını ezbere bildiğim o sonsuz boşlukta.
Kaygılanma sakın,
Sen elinden tutup kendine getirirsin onu nasılsa..

Ah sen..
Kirpikleri gıdıklamasa da gözbebekleri daima gülen kadın!
Mutluluklar diliyorum sana ama mutluluk da dileniyorum senden..
Anla ki;
Çaresizliğin doruk noktasında, uçurumun kenarındayım.
İntihar edebilirim ya da ihbar edebilirim seni aşka.
Başkasına a şık olduğundan, ben asla işaretlenmeyecek bir şıkkım, unutma.
Öylesine boşum,
Öylesine okunurum..

Beraber uyuyamayacağız
Ve yüzünü sadece yastığımda göreceğim yatmadan önce.
Anlamıyorsun..
Sen elimi tutmazsan, uyku hiç tutmaz.
Uyuyamam.
Hayallerim boğulur düştüğü suda.
Nefes alamam,
Dudakların olmazsa dudak uçlarımda..
Diye susuyorum sana,
Duyma..

Sen beni asla sevmeyeceksin,
Ve ben zor da olsa alışacağım elbet buna.
Belki de ilerde bi çocuğun olacak ve amca diyecek bana,
Gör bak, o zaman bile ağlamayacağım asla..

Ahh..
Çocuğunuz olacak değil mi.. ?

Doğacak çocuğunuz umarım sana benzer sevgilim,
Başkasıyla gerçekleştirsen de bu benim hayalim.
Hem düşünsene,
Kısmen de olsa sevinebilirim..

Ahmet Kastancı