1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1306
Okunma
Üzülürdüm küçükken
Utanırdım gözlükten
Alay ederdi arkadaşlarım
Bazen dayanamayıp ağlardım
Sıkılmıştım her şeyden
Dört göz deyip alay edenden
Optik deyip alay edenden
Utanırdım gözlüğümden
Ama artık anladım
Gözlüğümün değerini
Hatırladım hıçkıra hıçkıra ağladığım günleri
ne kadarda safmışım
Şimdi düşünüyorum da gözlüğüm olmasaydı
olamazdım bu güzel şairlerin arasında
Nimetin en büyüğü şimdi burada
Güzel gözlüğüm yanımda
Camları kalın olabilir evet
Boşa dememişler atalarımız
Derdini veren Allah dermanını da verir diye
Gözlüğüm görmeye yetiyor ne büyük nimet
Cevap Yaz