İliklerken Göğsümüseninle bir sabahı taçlandırdık tunç dokunuşlar ertesinde palazlandı tenimizde kelimeler yapıştı bir şiirin eteğine derken demirleşti beden sesinin ateşiyle bil ki adam bil ki ilk o zaman kilitler sürgüler dövdüm ben senden anahtarı yine sen artık nedenini ve ederini sorgulama erkeğim ol ve çoğalt günahlarımı yeter ki arafta kalmasın aşk deccal ile yaren olmup sur’a üflemesin engizisyonunda yargılamasın yanıp duran bedenlerimizi bilsen ki ee be adam kanatlanır içimdeki deli tay her kadın deyişinde öper hayalinin çatlamış dudaklarından dudaklarım şehvani bir yanılgı değil bu sanı da değil ama belki sanrı tek bir kalbim var hadi al avuçlarına sık ve terlet nasıl erir aşkla bir kalp gör ve kalbin olmadığına dua et sus bana bir kalbim var deme içimdeyken görebilirim yalnız içindekini bazen öyle uzaksın ki hissettiklerime yaklaş bana parmak uçlarına tak kullanılmamış bir neşter ve başla operasyona dokun, duy egomun çığlıklarını ama sakın konuşma inlemeler bazen daha anlamlı kelimelerden ya da dur tek bir hece kur “aşk” sevişgenliğin yasaklı alfabesinde yirmi dokuz harften daha sürekli bir ur fhrn-jir |
İnsanların hala sevişmeyi iki et parçasını birbirine vurmak öte bir şey olmadığını zannetiği yerde BİRleşmeyi anlatabilmek zor iş.Hassas bir denge ; zira mevzuu layıkı gibi işlenmedikçe pekala bayağılaşabilecek kadar nazik.
Bu dengeyi (bence) korumuş özel dizelerdi.
Paylaştığın için teşekkürler.
sevgiyle..