Cahiliye denen zamandan beri
Oğlan doğar dama bayrak çekilir
Bugün de bir adım değil ileri
Kız olunca bataklığa ekilir

Oğlan evde başköşeye oturur
Kız eşikte eline cağ batırır
Hayalini dizlerinde yatırır
Sessiz sessiz bağa incir dikilir

Minicikken başa çorap örülür
Bir boğaza bir lokma çok görülür
On üçünde kırk beşliğe verilir
O an bütün hayalleri yıkılır

İşin başı ne yaptığın bilemez
“Odun Baba”sına karşı gelemez
Ömrü hicran ile geçer gülemez
Yediği her lokma başa kakılır

Yaşadığı bahar taciz güz taciz
Elle taciz, dille tacız, söz taciz
Okuduğu, bakındığı göz taciz
Yine de hep ona yumruk sıkılır

Oğul özdür mirası hep o alır
Babasından kıza nasihat kalır
El evinde her gün perişan olur
Süründükçe etekleri sökülür

Hasmın kanı diye emen zihniyet
Kızı diri diri gömen zihniyet
“Töre” derler adı, dümen zihniyet
Kazık olur yüreklere çakılır

Üvey evlat beller baba kurumu
Günden güne kötüleşir durumu
Bu sebepten hep eksiktir yorumu
Mahzun sazın tellerine takılır.

Evde huzur, arkasında dayı yok
Çaydan da su, demliğinde çayı yok
Kösteklenir, eyvah demez, vay’ı yok
Kader denir, üreciği yakılır.

Ey babalar, ağabeyler, dayılar
Amcasıyla tamam olur sayılar
Akılları, yürekleri zayılar
Bu bağa günbegün cıva dökülür

Dün ile bugünün farkı ne söyle
İlgisi yok bunun şehirle köyle
Hesaptan kaçmak mı, yağma yok öyle
Kurşuni sitemle gözden akılır
Amel defterine soldan bakılır
Zülfikar Yapar Kaleli