hirbâ.kiralık sevişlere giyinmiş özlem eski-püskü pis bir berde ! duvarın yapışkan soğukluğunda, kuşanmış alları pulları bu ne hal ! hilye mi ararsın ? arama ! yoksa; durduğun yer, kalır aldanışta. sevsen de hayvan diye bukalemûnu da, gerçeğini, bir gerçek sarmış, adı da hirbâ ! kazanmışlığa bak, ayakları çıplak... kudret, keskin hesapla yazılmış adına zor belki çatlamış adımlarla hayatta yol almak, lakin, yalın kararlılık bir şahla, koşar adımda. hani mahvolan harmanlarda, bir yılın emeği gider ya, söversin gelmişini geçmişini bin solukta. sövme dur ! giden umudun ardından, bir mucize de sana vurur mutlaka ! hirbâ : sık sık fikrini değiştiren kimse. |
muhabbetle