KUYTULARDA KALDI İNSANLIK
gögsümüzde beslerdik sevgiyi mukedes bilmiştik aşkı
vurmamıştık ahbabı sırtından tutmamıştık insana kin bir düş kurmuştuk biz, bir insan dahi aç kalmıyacaktı yetimler horlanmıyacaktı renge ırka bakılmıyacaktı koparılmıyacaktı çiçekler dalından temiz bir deniz olacaktı ölmüyecekti kuşlar talan son bulacaktı ormanlar dağlar nehirler bize kalacaktı hani analar ağlamıyacaktı avttu bizi köhne çarkında zalım yerle bir etti aşkı sevgiyi öğretti bedenlere ihaneti nefreti yıktı duyguları zalım şimdilerde yalan aslını geçti dürüslük hapsedildi kuytularda kaldı insanlık |