Ey yalnızlık
Bir yağmur tanesiydin
Gri bir buluttan artakalan
Bir çınarın dallarında rüzgârdın
Deli...
Yaprakları inim inim inleten
Hüznün gölgesiydin gönüllerde
Düşleri bir bir çalan

Ey yalnızlık
Mendilime sardım da seni
Başucuma koydum
Başucumda kaneviçeli bir yastık
Sabun kokusunda bir hasret
Uzun kış gecelerinde yoldaş
Yıldızsız akşamlarda sırdaş
Gönül tahtıma oturttum seni

Ey yalnızlık
Sen benim yüreğimdin
Yerinden söküp aldığım
Nankör bir hançerdin
Kınından çekilmiş
Kırmızı bir gül’dün saplandığın yerde
Kanadı kırık kaç gönlün sabahında

Ey yalnızlık
Seni taştan taşa mı çalayım
Duvarlara mı çarpayım
Dipsiz kuyulara mı atayım
Yoksa lime lime doğrayıp kuzgunlara mı
Benim gönül dağıma
Kar boran olur yağarsın
Ellere zemheride güneş
Bana ağustosta buz kesersin
Ey yalnızlık
Seni kimlere şikâyet edeyim
Feleğin çarkına çomak sokarsın.

Deniz Çınar
20.03.2012