BENİM DERDİM
Ayaz vurdu gönlüme hayallerim kavruldu
Beni bana küstüren kullardır benim derdim Dondu bütün umudum bir köşeye kıvrıldı Tuttuğumda kırılan dallardır benim derdim Boşa geçti günlerim hakkını veremedim Sevdalıyken gülenin sırrına eremedim Düş kurdum rüya gördüm hiç hayra yoramadım Geceleri uğraşım fallardır benim derdim Yaşadığım bir ömür dert çekmeye alıştım Duygularım bastırdım, uyutmaya çalıştım Kötürüm umutlarla yarınları bölüştüm Dünlerime gem vuran yıllardır benim derdim Karanlık bir boşlukta çırpınırken sözlerim Tutamadım akıyor pınar olmuş gözlerim Kavrulsa da sol yanım, ben yine sevda derim Acizlikten titreyen ellerdir benim derdim Dost edindim geceyi gücendim ben sabaha Bakışlarla gönlüme darbe vurun bir daha İster yüzün derimi ister gerin çarmıha Bir mecnuna yurt olan çöllerdir benim derdim Bilseydim bu günleri ipe kendim çıkardım Takardım gözlüğümü gülenlere bakardım Türküyü söylemezdim hep ağıtlar yakardım Geçmişime uzanan dillerdir benim derdim Yüreğimden yanarken eller bana gülüyor Kimi bakıp acırken, kimi mecnundur diyor Dibi delik elekten gönlüm sevda eliyor Karakışta kar delen güllerdir benim derdim.... Şükrü TÜRKMEN |