Ayaz vurdu gönlüme hayallerim kavruldu
Beni bana küstüren kullardır benim derdim
Dondu bütün umudum bir köşeye kıvrıldı
Tuttuğumda kırılan dallardır benim derdim

Boşa geçti günlerim hakkını veremedim
Sevdalıyken gülenin sırrına eremedim
Düş kurdum, rüya gördüm, hiç hayra yoramadım
Geceleri uğraşım fallardır benim derdim

Yaşadığım bir ömür dert çekmeye alıştım
Duygularım bastırdım, uyutmaya çalıştım
Kötürüm umutlarla yarınları bölüştüm
Dünlerime gem vuran yıllardır benim derdim

Karanlık bir boşlukta çırpınırken sözlerim
Tutamadım akıyor pınar olmuş gözlerim
Kavrulsa da sol yanım, ben yine sevda derim
Acizlikten titreyen ellerdir benim derdim

Dost edindim geceyi gücendim ben sabaha
Bakışlarla gönlüme darbe vurun bir daha
İster yüzün derimi ister gerin çarmıha
Bir mecnuna yurt olan çöllerdir benim derdim

Bilseydim bu günleri ipe kendim çıkardım
Takardım gözlüğümü gülenlere bakardım
Türküyü söylemezdim hep ağıtlar yakardım
Geçmişime uzanan dillerdir benim derdim

Yüreğimden yanarken eller bana gülüyor
Kimi bakıp acırken, kimi mecnundur diyor
Dibi delik elekten gönlüm sevda eliyor
Karakışta kar delen güllerdir benim derdim..... Şükrü TÜRKMEN