İNSAN/BEŞERİnsan/ Beşer Az kalsın gidiyordum bu hayattan bıkarak, Oysa yaşamak için sebepler ne de çokmuş! Bağırıp duruyorken yeri göğü yıkarak... Gördüm ki feveranın hiç de gereği yokmuş! Alıyorsan mest olup kokusunu güllerin, O renkler, o güzellik gör ne büyük emektir... Duyuyorsan sesini şakırken bülbüllerin, Yaşamak için pek çok sebebin var demektir! Çekiyorsa ciğerler doğadan bol nefesi, “Halk içinde muteber” olmasa da özdür o... Dupduru pınarlardan akan suların sesi, Ne gönülleri okşar, ne bitmeyen sözdür o... Dirilişin sembolü ilkbaharı yaşarken, Kırlarda menekşenin hazzına doyulur mu? Zümrüt çimenlerinde bir kuzuyu okşarken... Bu sevgi üzerine bir değer koyulur mu? Elinde fırçasıyla uçarken kelebekler, Gökkuşağıyla her gün boyarken çiçekleri... Bilmem ki insan başka yaşamaktan ne bekler, Her gün göze batarken hayatın gerçekleri? Okşasan bir yetimin başını şefkat ile Yaşamayı sevdiren bir sevdaya tutulsan... Bir fidana su versen gök yarılırken bile! O zaman istersin ki dünyada unutulsan... Oysa yaşanan süre ne kısalır, ne uzar... Yaratan ne yazmışsa insan onu yaşarmış. Takdiri bozsa, bozsa ancak mabudun bozar! Derler ki; “İnsan beşer, arada bir şaşarmış! ” Antalya–2012/03 TDK: feveran: Birdenbire öfkelenme, köpürme, parlama mabut: Kendisine tapılan varlık. Halil Şakir Taşçıoğlu KENDİ ŞİİRİMİN İLHAMIYLA... |
Şair Eşref şöyle der ki; "Günümüzde her üç kişiden dördü şair, ortalığı şair götürüyor."
Bu yüzden sayfanıza her gelişimde şiir okumanın hazzı ile ayrıldığım için müteşekkirim.
Aslında her kıtası ayrı ayrı mana kaynağı olmakla beraber, şiirde beni esir eden ikinci dörtlük ise:
"Okşasan bir yetimin başını şefkat ile,
Yaşamayı sevdiren bir sevdaya tutulsan...
Bir fidana su versen gök yarılırken bile!
O zaman istersin ki dünyada unutulsan... "
Ne güzel bir ifade. Ve ne büyük anlamlar benim için.
Ne diyeyim şiire doydum yine ... Tebriklerimle...
KargülüALMILA tarafından 5/2/2012 12:14:42 PM zamanında düzenlenmiştir.