Arşınlayıp rüyaları,
yalın ayak dörtnala edep önde
kafa kağıdı olmayan gölgeler geçiyor saçak altlarından
telaşlı hissiz, ve s o l u k

Ki ,
Hafızamda teyelli
dünden kalan kokmuş anılarım kanarken
kıyamet gözlerinde, imdat çığlıkları atıyor yarından kalma
ç a r e s i z l i k

damağımda feri sönmüş
donuk kalıyor çığlıklara dönüşen dualarım
kaybettiklerim kaplıyor semayı
az gri çok s i y a h

Bitkin ,
Yazgıma mıhlanmış kâderim, efkarımın bağrında demlenirken
her gece ruhumda soluklanıyor duvağı yırtılmış
soytarı h ü z ü n l e r i m

Ellerimi uzatıyorum !
henüz diyetini ödeyemediğim bedeller çıkıyor karşıma
zamansız amansız çırpındıkça çemkiren bedenim
bir arşın toprağın rahmine büzülüp
ısınmak için soğuk ölümle tanışıyorum
ki ölmüşüm kalmışım kimin u m r u n d a

Ey,
nefs-in kemiğine tünemiş bedenime sığmayan ruh
sen ki feri sönmüş cesetin tesirsiz çırasısın
Bir ben bilirim kıblesi kayıp duâların ahları damlarken ocağıma
ruhum kendime yabancı bedenime m ü l t e c i


Gönül Aydemir Adıgüzel...
19.03.2012