KALEMİMİN MÜREKKEBİ
Kaç orman yok ettim bir bilsen...
Yine aklımda sen Sana akıyor yine kalem Önce çizili veriyor gözlerin Ardına iki üç tane kafiye Sonra da yine hep aynı cümle: Seni seviyorum… Kendime geliyorum bir ürpertiyle Karalıyorum tüm hışmımla yazdıklarımı Parçalıyorum sonra tüm kâğıtları Mesela aynı şeyi yapıyorum şu an yine Bakıyorum gözlerine Biliyorum; boşuna söyleme Bir ömür hep bakacağım o kahvelerine… Ah be kara sevdam Yerim yok benim bu dünyada Yerimiz yok bizim bir divanda Ama yine de Hep aklımda sen Kaç orman yok ettim bir bilsen... ZUHAL ERASLAN |