Bir güze çalkalandı bacakların hışırtısı
Dumanları tüterken öten kuşların
Bir odanın cam kenarında büyüdü kederim.
Yaz tohumu coşkun ırmağında aksın diye
coştu içime düşen hasretim

Kumpas söz dizimleri faydasız kimi zaman
Sancının şeffaf vakitlerinde düşer aklıma benden gidişin
Sür gözlerini sabah uyandığımda
Güzel olmayan bakışların sürünsün kirpiklerimde
Issız sabahlar içimi soğutsun ayazımda

Tadı yok kurutuyor artık okunuşlar
Sayfalara haz verir o imgeli dokunuşlar.
Seyyahın sakar gülüşleri kulakları çınlatırken
Hava yağmurluydu
Soğuk bir meltem eserken
okuyordu kapıda bekleyen şiiri şair.
Temiz hüzünler doluyordu gamzelerine
Kaygı dediğimiz sevdalı düşler uçarken rüzgârda
Hamakta sallanıyordu sarhoş edasındaki gülüşler.

Nefes verip gitti sular nehirlerinde
Akıntı sarktı umutlarından güpegündüz
Başkaldırışınla soğuttu yanlışlar hislerini
Hasretle andığın her bir güz için.

Şiir inatçıdır bazen
Gözler içindeki sırrı
Çıkmaz bazen bir mana veren
Her okunuşta uykusuz bırakılır kelimeler

Çarşaf gerdim ıslanan düşlerim ısınsın diye.
Kelebekler zamansız aldanıyordu tırtıllarına
Hüzün gergefinde saklanıyordu sesin
Suyun kokusunu duymasada ellerim

Sanmayın ki kandım aklanışınıza
Yutmadım içimden geçirdiğiniz dil oyunlarını
İnanmadım diz çökseniz de önümde
Uyandım
Korkusuzca düşsem de merdivenlere
Çözdüm
dilimi her dolanışta
Yürüdüm güneş yakarken bedenimi
Sevdim her daim yüreğimi
Sensiz karanlıkta açtım gözlerimi

20 ŞUBAT 2012

ÖMER ARDALI