)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-387-)(-)(-)(********************************************************************** Beni ********* Ah çekerim geçip giden ömrüme Gizli gizli kınar olmuş el beni Kahpe felek sana nettim neyledim Vurdu vurdu yaraladı kul beni Ayı güne günü yıla bağladım Yağmur oldum aktım aktım çağladım Türkü yaktım arkan sıra ağladım Bundan gayrı yaralasın tel beni Sil gözün yaşını artık ağlama Al üstüne kara libas bağlama Lokman olsan ilaç etmem yarama Gel de mezarıma orda bul beni ******************** Fazıl Mancılık ******************** 1958 yılında Erzurum İli, Aşkale ilçesi’nin, Halitpaşa (şimdiki adı Yeniköy) köyünde doğdu. İlköğrenimini Aşkale’de, ortaöğrenimini Erzurum’da tamamladı. Geçmişi Tercan yöresinden gelen bir aileye dayanmaktadır. 7 yaşına kadar köyünde yaşayan Mancılık daha sonra ailesiyle birlikte Aşkale’ye yerleşti. Aşıklık geleneği ve şiirle küçük yaşlarda ilgilenmeye başladı. Özellikle Aşık Reyhani’den etkilenerek lise yıllarında bağlama çalmayı öğrendi ve şiir yazmaya yöneldi. Askerlikten sonra bir Bursa’ya yerleşen ve bir devlet kurumunda göreve başlayan Fazıl Mancılık bu dönemden sonra müzikle daha da yoğunlaştı. 1980 yılında İstanbul Radyosu bünyesinde açılan halk müziği sınavını kazandı. Ancak polislik görevinde kalmayı tercih etti. 1985 yılında görevinden ayrılarak başka bir kurumda çalışmaya başladı, 2000 yılında da emekli oldu. Fazıl Mancılık’ın şiirleri değişik gazete, dergi ve araştırmada aktarıldı. Usta malı türkülerin yanında kendi şiirlerini de seslendiren Mancılık bugüne dek 2 de albüm hazırladı. KAYNAK:© BeKa Sitesi ********************************************************************************** )(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-387-)(-)(-)( Bir nazlı cananın sevdası ben de Ordan, ora savuruyor yel beni Hasreti bir yanda derdi bir yanda Çok mutlu sanıyor gören el beni Yosun gözlüm acı sözler söyleme Yetsin gayrı biraz daha paylama Dedim ki Canan’a etme eyleme Mecnun gibi şeyda eder çöl beni Nerdesin sevdiğim kimbilir nerde N’olur dert ekleme sinemde derde Aşayım dağları bir haber verde Cananım ol, sevdalara sal beni Nere gitsem sana çıkar hep yolum Aşkından del’olan garip bir kulum Seviyorum demiyorsa bu dilim Tut yakamdan yerden yere çal beni Bakışların hayalimden geçerken Deli gönül ektiğini biçerken Gülizarda bin bir renkte açırken Böyle içli söyletiyor gül beni Sarda gider benim kaygılarımı Kabul buyur sonra övgülerimi Hüzün kaplayınca duygularımı Düşündürür oldu böyle hal beni Lüzumsuz diyor ki sevdayı tanı Bu güzel sevdadan kalsın bir anı Aynı duygularla beklerim seni Sanmayasın gülüm kırık dal beni Sadık Dağdeviren Aşık Lüzumsuz |
şairi ve kalemini kutluyorum saygılar