DÜŞ SIZISI...Kaç gönül uzaktan aşk’a dair düşler kurdum. Çarptı ömrümün kıyısına şiirsiz, şuursuz, yıldızsız geceler. Doğduğum değil, gönlümden vurulduğum topraktır yurdum. Yarensizliğimedir, sensizliğimedir cam buğusu dizeler... Seni bıraktığım şehri bırakıp, uçsuz bucaksız bir bensizliğe gitmişsin. Birlikte badirelerce yazdığımız mutluluk şiirini satır satır silmişsin. Anladım ki bu küçücük kainat, kocaman aşkımıza darmış. Sana düşlediğim bütün şiirselliğin ömrü buraya kadarmış... Senden gidişimin intikamını, benden giderek alıyorsun. Giderek aşkın keder kaplı öteki yüzüne meylediyorsun. Bu kadar hüzün senfonisini kaldıramaz bu mahsun şehir. Sen de tıpkı benim gibi, seni ben, beni sen zannediyorsun... İSMAİL BOYRAZ |
kutlarım gardaş