Suskun
sancıları hasretmeliyim


Sinemi burkan,
ruhuma hicran yaşatan
ah u zarı kal etmeliyim


Hatalarımın
farkına varıp, tevbe istiğfar
etmeliyim, nefsimi siğaya çekleliyim



Yaşadığım
ne kadar sancım varsa,
yanlışlarımdan nüksettiği yakinen bilmeliyim


Bir ümit
içinde, şevkin sahnesinde
Derd-i gamıyla halleştiğim
kim varsa ve hangi vakitteyse


Ayalim
ve hatta refikim olsada, nefsim
için sakın çıkar bir yol addetme


Sefilliğin ,
muhtaçlığın, acizliğin şehrine
malik olmadan çileden hakkıyla söz etme


Bir zaman
gelecek en yakın irkilecek


Kaynana,
gelin çıkmazı ruhun ve
kalbin şirazesinde hissedilecek


Baba ve oğul
karşı karşıya gelecek, hissiyat
sahibi ana gözyaşlarını silemeyecek


Rakip nefsindir,
hendikalp kendi içindedir, izan
ve iraden çeresizdir evet, zafiyet gösterecek


Her kime
güvenirsen, çekince koy


Kul
nefsiyle hesap içinde
bahşedilen lütüftur kimseye olma kul


Umut şevke ducardır,
surur nasiple anlam bulur,
saadet ancak hak ile makbuldur


Muvazene
kaybolursa, sineyi boran vurur,
işte o vakit sol yanın sancıyla arkadaş olur


Neden ikaz
ilk adımdır sual et


Aklına
sahip kaç kişi vardır,
hesabın lahzasında ki hanif nazardır


Kalbinden
ve ruhundan ilham olan, belanın
vecdine kanan, ecre sadık vicdandır


Gücün yetmeyince,
takat sessizce terkendince,
gözler fere hasret nezaretse kim adanır


Bir üşüten
zaman vardır, ne hicrandır


En yakınların
tahkir etmesi hangi
kitabın adabında ki vakıadır


Nefes
ne kuvvete ve ne de asiliğe
atfedilen bir furkandır,
ancak ibret için bir aşk-ısırdır


Aşk,
halin deminde ki vicdandır,
ruhun en tabi ilacıdır,
hakikatin kapısını açan ilhamdır


Gözyaşı
ziyarete geldi, ne ülfetli ibretti


Demek ki
yalnızlık kimi zaman
en tabii olan farktı, yaşanacaktı


Melülleşen
ne varsa vaktini bekleyen firkatti,
umut her bakımdan adanan izandır


Müstecaba
malik kılan kim vardır, kimsesizlerin
kimsesi olmak aşk-ı inşirah ve irfandı






Mustafa CİLASUN