YORULDUM ARTIK
Bu sana son şiir, son yalvarışım,
İçimi yakmandan, yoruldum artık. Hezimetle bitti, sevda savaşım, Mızraklar çakmandan, yoruldum artık. Kimi günler umut oldun özüme, Hiç bakmadın sevgi ile gözüme, Ne anlamı kaldı, geldin sözüme, Başımı yıkmandan, yoruldum artık. Boğazımda düğüm oldu duygular, Beynimin içinde durdu kaygılar, Ne yazık ki dibe vurdu saygılar, Anlamsız bakmandan, yoruldum artık. Göz pınarlarımdan, çekildi yaşlar, Ben sana vardıkça, eğildi kaşlar, Bir sorun bitmeden, diğeri başlar, Pranga takmandan, yoruldum artık. Hazanlar kuruttu, aşkın bağını, Elimizle bozduk, gönül ağını, Kışa teslim ettik, çiçek dağını, Ateşte yakmandan, yoruldum artık. Çıkan zorlukları, şevkle ezendik, Dikeni olmayan, güle özendik, Kapkara kömüre, toza bezendik, Çığ gibi akmandan, yoruldum artık. Umutlar tükendi, sel olup gitti, Yürek birliğimiz, özü terk etti, Binyılın sevdası, şiirle bitti, Hançerler sokmandan, yoruldum artık. Yine de dilerim, yüzün solmasın, Özün mutlu olsun, gözün dolmasın, Sil beni kalbinden, bir şey kalmasın, Kurşunlar sıkmandan, yoruldum artık. Ali KILIÇ-OSMANİYE 13 MART 2012 |