Afet ablamızın şiiriyle bir dâvâ başladı bu gün, benimle, Mehmet Ziya dostum ve Sevgili Sessiz Peri’yle devâm etti, önemli bir yaraya parmak basıldı, umarım hem eğlenip hem de ders almışızdır.
Ben de bu serînin finalini yapmaya çalıştım kalemim yettiğince.

Dilerim bu tür olaylar sâdece şiirlerde kalır.

Kadın erkek diye ayırmak istemiyorum, dileğim, eşlerin, çocukların kısaca bütün insanların birbirine saygı, sevgiyle yaklaşması ve tüm insanların mutlu olması.

Bu dâvâ çok uzadı, verin gitsin karârı
Çok pişmânım ve vicdan azâbı duyuyorum
Zâten inkâr etmemin yok artık bir yarârı
Arada istemeden şeytana uyuyorum.


Eşim haklı hâkim bey, şâhitler doğru söyler
Farketmeden dayağın kaçırmışım dozunu
Öyle çok ağlattım ki duymuştur komşu köyler
Sopayla alıyordum üst başının tozunu.

Bu kızcağızın benden çekmediği kalmadı
Makinede yıkadım, merdânede sıktırdım
Bunları nasıl yaptım, inan aklım almadı
Çok eziyetler ettim, hayâtından bıktırdım


Hizmette kusur etmez, yemekleri şahâne
Ben onun kıymetini bir türlü bilemedim
Kafa göz yarmak için buldum hep bir bahâne
Hergün ağlattım lâkin, gözyaşın silemedim


Bu asil kadın bana bir sürü evlat verdi
Tam sekiz tâne oğlan, iki de çok güzel kız
O hep anaç bir tutum gözler önüne serdi
Hep alttan aldı ama bende kesilmedi hız.


Utanıyom demeye, daha çoktur yaptığım
Kurtarın benden n’olur bu zavallı kadını
Dilerim ki affeder, Yaradanım, Taptığım
Kalbime gömeceğim helâlimin adını.


Uzun lafın kısası bu ızdırap bitmeli
Katlimin fermânına mührü basın hâkim bey
Kırın gitsin kalemi, benim kellem gitmeli
Kurtarın bu acıdan, beni asın hâkim bey.


.