An-kara...

Kim bilir neler anlatırdı insana
Bu şehrin denizi olsa da bir konuşsa...

... & ...

Eskiden
Göz alabildiğine aşktan başka bir şey gözükmeyen
Bu bozkırda;
Kadınlara en yakıştırdığım küpe kirazdı
Cüzdanlarından kabarık kalpleri vardı erkeklerin
Ama görüyorduk işte
Herkeste bi/ten aşkı...

Eskiden diyorsam da çok değil
Sadece birkaç aşk kadar önce
Orta karar sevmeyi kimse sevmezdi bu şehirde
Henüz hiç kimse sigarasını söndürmemişti
Bir mektuba damlayan gözyaşlarının üstünde

Şimdi herkesin aşkı başından aşkın*
Ama dudaklarda kıvrılan gülüşler sahte...

Yalan söylüyorsam
Altı çizili sözcüklerde assınlar ki beni
Sapanıyla oynayan çocuklar vardı bu şehirde
Gidenin ardından gözyaşı döken kadınlar

Söylesenize nerede hata yaptık?
Ö z g ü r l ü k
Bir çocuğun sapanında taş olmak mıydı?
Ya da a ş k
Bir kadının gözlerinde yaş olmak mıydı?

Eskiden
Belki dijital sinemalar yoktu
Sanal oyunlar, sanal aşklar yoktu belki ama
Yemin olsun ki
Birlikte meybuz yerken bile mutluydu aşıklar

Ve ne acı ki hepimiz biliyoruz
Bu söylediklerimin hepsi mazide kaldı
Artık bu söylediklerimin hepsi hayal

Ve sen
Bir başka yüreğe taşınıyorum diyen kadın
Eskiden sende böyle değildin bu şehirde
Umutların vardı, hayalini kurduğumuz yarınlar
Ama mademki devir günü yaşamanın devri
Mademki aptallık zorluklara katlanmalar
Bu ayrılık bana da uyar

Haydi, şimdi tut ellerimden
Seni gideceğin yeni yüreğe ben bırakayım
Bak, bir kadın ağlıyor kaldırımda
Su içerken bile dokunmuşlar!





Not: Bu şiirde anlatılan tüm kişi, kurum ve acılar tamamen onsuzluk ürünüdür.

*Şimdi herkesin aşkı başından aşkın Ayşe Kılıç


Hakan Karali