SAÇLARIMI KES ANNENe yana baksam orda sen oluyorsun Bir evde unutulmuş düşler gibi Bir kâğıda çizilmiş solgun iki çizgi Eskimiş zamanlardan Bakma bana öyle ne olur Saçlarımı kes anne Sessizliğin kaderin miydi bir ömür Orak tutan ellerinde büyüdüğümü gördüm Kaç yokluk içindeydi derin bakışların Hasat mevsiminin sıcaklığında Ne yana baksam duaların dökülüyor üzerime Sular bulanık akıyor buralarda Yorgunum, senden yaşlıyım şimdi Saçlarımı kes anne Evimizin önü meyve bahçesiydi Nedendi hep eylüllerde kalmamız Gecelerden bir gecedeyim şimdi Yürek çarpıntılarında bir özlemdeyim Bütün damarlarımda sen akıyorsun Saçlarımı kes anne… Neşet KARAÇALTI AMASYA |
değerli eserinizi canı gönülden kutlar
saygılar sunarım..