BEYKOZLUM
Varlığın hayatımın dümenidir çarkıdır
Sensiz koca kâinat dar geliyor Beykozlum Sevip de unutulmak çekindiğim korkudur Senden ayrı yaşamak, zor geliyor Beykozlum İçin sızlamadı mı, böyle elveda derken Keremini bıraktın burdan çekip giderken Ben seninle yaşarım sen uykunda uyurken Senden ayrı yaşamak, zor geliyor Beykozlum Hayallerimiz mavi kavuşmaya gün saydık Süzüldük asumana yıldızlar gibi kaydık Keşke aynı damardan dolaşan kan olsaydık Senden ayrı yaşamak, zor geliyor Beykozlum Yürek özde sevmişse dinlemez varı yok’u Sırtımda dert yumağı içimde hasret oku Sevdan derine indi dal budak saldı kökü Senden ayrı yaşamak, zor geliyor Beykozlum Yaşamın her zerresi bitmez kahır’a döndü Durmak bilmez gözyaşım azgın nehir’e döndü Çiğnediğim her lokmam, aşım zehir’e döndü Senden ayrı yaşamak, zor geliyor Beykozlum Yürek isyan eyledi aşksız yatıp durmaktan Vuslat havluyu attı düğüm atıp durmaktan Bıktım usandım artık sana çatıp durmaktan Senden ayrı yaşamak, zor geliyor Beykozlum Bir şey yitirmiş gibi ararım adım adım Baharım kışa döndü bozuldu ağız tadım Yokluğunla bir hiçim silinsin ismim adım Senden ayrı yaşamak, zor geliyor Beykozlum Bir gün çıkıp gelirsen Gülşende gül dillenir İçimde bahar açar hayalimiz tüllenir Çekilen bunca acı unutulur küllenir Senden ayrı yaşamak, zor geliyor Beykozlum Ferhat’a çıktı adım Şirinimsin velhasıl Unutmak kolay değil, bir yolu var mı nasıl Geceme hüzün yağar saniyede kaç fasıl Senden ayrı yaşamak, zor geliyor Beykozlum IŞIK baş koyamadım huzurun yatağına Her çırpınışta düştüm çilenin batağına Aç kapıyı gireyim gönlünün otağına Senden ayrı yaşamak, zor geliyor Beykozlum Azimet IŞIK Kumbaba ŞİLE İSTANBUL Şiirime yorumuyla can veren Siyah geceme saygımla |