Uslanmadı
Sende değil sevdiğim tüm suç deli gönlümde
Burnundan fitil fitil getirdin uslanmadı Yetmedi bak yıllardır çektirdiğin zulüm de Hicran okunu cana batırdın uslanmadı Sen gittin ya buradan o da düştü peşine Dedi ki "karışmasın kimse gönül işine" Gündüz hayal kurdurdu gece aldı düşüne Bitmeyen kabuslarla yatırdın uslanmadı Geleceksin sanarak kalbe ümit yaşattı Senden olmayanları bana bir bir boşattı Yıllardır süren özlem tüm ömrümü kuşattı Yaşamı baharında bitirdin uslanmadı Gittin diye ardından bir tek kem söz etmedi İçin için yandı da dışarıya tütmedi Aşkından kalan cefa sanki bize yetmedi Güzelliği beraber götürdün uslanmadı İzini bulmak için bana yollar yürüttü Taktı aşk rüzgarına bedenimi sürüttü Beslediği beklenti yüreğimi çürüttü Göğsümde envai dert yetirdin uslanmadı Sana olan aşkından hiç pişmanlık duymadı Yıllar geldi geçti de deliliğe doymadı Benim divane gönlüm seni elden saymadı Ona olan aşkını yitirdin uslanmadı Arsız gönül elinden kalem kağıt yoruldu Her gün aynı karmaşa sanma bir gün duruldu Hatıran keder oldu geldi kalbe kuruldu Ağır yük gibi cana oturdun uslanmadı Hasan Ilter |