Ruhum bir cocuk, buyumeyi bilmez,
ve inatcıdır, asla degişmez.
Oyle cok seviyorum ki ben o cocugu..
Her daim ogretti bana o mutlulugu..
Minicik ellerini birlestirdi ve bana herseyi farklı bir yonden gosteriverdi..
O cocuk sayesinde vazgecmemeye ogrendim tum hayallerimden..
Canım daraldıgı her anda, durter ve gıdıklar beni hep arada.
Yaramazlık cok bu cocukta, rahat durmaz ve yorulmaz o aslında,
ama icimde oyle heyecan ve mutluluk kattı ki.. o icimdeki buyumeyen cocuk..
umutlarımı oldurmedim sayesinde,
buyuttum ve yaşattım hep icimde ..
Beraber diktigimiz bir tohumdan kokluyoruz simdi çiçeğimizi her fırsatta.
Suladık biz onu arada, gozlerimizden dokulen goz damlacıklarıyla,
ama en cok yuzumuzdeki tebessumle ısıttık onu, koruduk her yagmurdan.
O cocugu ben hic uzmem, kavgalı olamam ben onunla, asla istemem..
Oyle seviyorum ki onun gozlerinden bakmaya dunyanın her yerinde.

Ruhum bir cocuk işte...