Hüzünistan
Bir ayrılık sonrası
ellerinde kalan kokum olsam gölgesiyle oynaşan sefil hülyalarından vazgeçtim çocuk korkun olsam ben yetim ben öksüz merhametsiz üvey sevdam şevkatinden vazgeçtim en hain en yasaklı duygun olsam zifiri karanlıkta bir serapsın, gördüğüm eşiğin ötesi gurbet hazlar kördüğüm çıkmaz sokakların avare yolcusu sevda döşeli, yolun olsam uyumasan bin yıl gözlerinden akan uykun olsam vazgeçtim dünyandan avuç için kadar kuytun olsam ellerin kor ateş, yatağın teneşir yeterince kirledik eşiğin ötesi ihanet arınsam, öpmeden ölüm ayılsam, vuslata ramak kala cennetinden vazgeçtim arafta bekleyenin olsam toprağın çorak, güneşin kurak bulutun ırak bedensiz dirisin eşiğin ötesinde hazan yazından vazgeçtim dört mevsimde kışım olsan zehirli ok, gerilmiş yay tenine yazılmış şarkın olsam geceyi güneş ısıtmaz perdeleri ört ay bakışlım cemaline vuran şavkın olsam matemsiz ölüsün eşiğin ötesi umman gerçeğinden vazgeçtim, düşlerimde payıma düşen olsan.. Simsiyah |