BU ŞEHRİN AKŞAMLARINDABu şehrin akşamlarında yalnızlığım kaldı Buzların eridiği saatlerinde şiirlerin Balkonlar kapalıydı zamana Solmuş çiçeklerdi saksılarda unutulmuş Dalgın düşler gibiydim Duraklarda bazen siz oluyordum Ayrılıklar ne kötüydü değil mi Nasılda kırılıp dağılmıştı içinizdeki camlar Serçe parmağınız ne çok öpülmüştü Saçlarınızda hangi elin sıcaklığıydı kalan Bakışlarınız kaçıp gitmişti sizden Siz gelin de benden sorun bu durakları Gidiyordunuz bir çocuk ağlıyordu içinizde Duraklarda son yolculuk nöbetindeyim Kınalı şekerler acı geliyor artık Mavi bulutların örtüsünde Kırık çerçeveden bir resim düştü Ellerimde Azelya’nın güz yaprakları Bu şehrin akşamlarında yalnızlığım kaldı Neşet KARAÇALTI Samsun 04 Mart 2012 |