İsyanlardayım...
Bir elmanın yüzünden
Birlikte kovulmuştuk cennetten Sen Âdem’din ben Havva Spartaküs’ün zincirleri takılırken bana Pek yakıştırmışlardı peygamberliği sana Birlikteydik seninle Elmanın bir yarısı sen öbür yarısı ben Tarlayı birlikte sürdük Birlikte direndik fabrika rejimlerine Birlikte içtik suyu birlikte paylaştık yatağı Cephede çarpışırken sen/ fişek oldum tüfeğine Bebemi sırtlarken omzuma/ lavaş ekmekleri yetiştirdim sana Hıyaneti gördüm yumruklarında Çürürken etlerim her vurduğunda Gözyaşlarımı akıttım toprağa Gözyaşlarım yeşertmelisin umutlarımı İsyanlardayım İsyanlardayım mor çatı gecelerinde İsyanlardayım kucağına verdiğim her bebeğimde Yazıklardayım emeklerime birlikteliklerime Ölümlerdeyim sevgisizliğine Bozulmuşsa erkekliğin şirazesi Yanarım yetiştiremediğim oğlanlarıma Yangınlardayım Yumruğunu sıktıkça beynin çürür Beynin çürüdükçe yumruğun büyür Küçülürsün ufalırsın /saldırırken Biter sevgi biter aşk /vicdanın kaybolurken Tutamam kendimi Aşkım ağlar ardından Zulmün ne kadar artsa da Bilmelisin Tarih benimle başlar Benimle yaşar insanlık Benle aydınlanır karanlık Kadınım, sadece sevgilerde açarım Irmağım, yeşertmek için akarım Mememden bereket akar süt akar Nesil veririm rahmimden Doğuran büyüten ve yaşatanım |