Keskin bıçağın üzerinde yürüyen bizdik
yapışan ellerimiz tetikte birlikte çıktık
yollara,dağlara
yasladıkça bedenlerimizi,yüreklerimizi
yağmurlu toprağa
birçok acı,
hüzün birçok
ölüm gördük
birçok ayrılık yaşadık sabahları
güneş doğmadan
ne
zaman düşünsem kendisini yaşamın
ne
zaman söz açmaya çalışsam
aşktan
sevdadan
kurşunlanıp düşüyor sımsıcak toprağa
gencecik biri daha
ben de çıksam yaslasam kendimi dağlara
ne derseniz deyin
ekilmiş tohum yeşerecektir.
Mustafa Güneş Özkan