İnsanın içini eritip yok eden
yumuşak bir melodi dolaşıyormuş gibi etkileyen
kılıcın parlayan ucu misali gözlerimi kamaştıran
bu güzel sesi sevdim her nasılsa
lâkin söz soğudu kışın ayazı gelmeden
sırasız gelip giden dalgalar ve yaralanan kayalar
ister istemez tuhaf bir irkilme
tarifi hiç de kolay olmayan bir sancı
hafiften ıslatır titreyen yüreğimi gizlice
aldanışımın önüne geçemiyorum nedendir bilinmez
her seferinde aynı kolaylıkla aynı
hüzünle
ısırıyorum dudağımın kenarını acımıyor
sanki bir kimliğimiz yok ne tuhaf
isterdim dört mevsim renkli
çiçekler yağdırmak
yeniden
gülümsemeyi el sallamayı hatırlatmak
dolunay denize düşmüş oynaşır balıklar bu akşam
uzaktaki martı çığlıkları benzeri
bir
çocuk gülümsemesi geride kalan.
M Güneş Özkan – Ayvalık -26 Ekim 2016
Cevap Yaz