uyandı yanmışlığım !azrail kirli ellerini, geleceğin sularında yıkarken, tarihi geçmiş tohumlarla, küçük cellatlar yaratırken, uyandı yanmışlığım ! bir pazar sabahının, soğuk yalnızlığına. uğursuz çığıltılar, nefesiz ruhlarda soluklanırken, çürüklüğün kokusu, küflü mezeler gibi duyulunca tenlerden, uyandı yanmışlığım ! zevksiz şarap tadının, buruksu son yutağında. dahveye doğamayan güneş gözyaşlarını sırtından akıtırken, birleşik saniyeler, şeytanın eliyle çekilirken, uyandı yanmışlığım ! örtülen pervâsızlığın, içine sızan ışığıyla. korunmasız nidâların, yüklemini bulamıyorkan, düğüm düğüm düzenbazın, öznesinde söyleniyorken, uyandı yanmışlığım ! sahte olan demetlerin, sahte gülücüklerini ayıklarken. |
yüklemini bulamıyorkan,
düğüm düğüm düzenbazın,
öznesinde söyleniyorken,
uyandı yanmışlığım !
sahte olan demetlerin,
sahte gülücüklerini ayıklarken.
Harika bir şiir ve anlam dolu bir final, kutlarım Sibel hanım, beğeni ile okuduğum nadide bir eserdi.
Seçkin kalemin ve engin yüreğin var olsun... Selam ve sevgiler, iyi geceler.