Doğru Gölge
Yürümeyi bilmez yeni doğan kuzu
Ya annesinin postunun altında Veya cobanının kolları arasında Bakar şaşkın şaşkın Dünya’ya Oysa bu yavrunun sonu da aynı Birgün kucağında durduğu çobanın ayaklarında Postuna saklandığı annenin uzaklarında Güneş’e doğru düşen gölge gibi şaşkın büyür. Bizler de böyle değilmiyiz? Daha Dünya’ya gözlerimizi acmadan Annemizin kolları arasına veriliriz Ayaklanıp dillenip büyümeye başladığımız da Onun yaşam ritmini yakından dinlediğimiz sicacık huzur veren anne kucağını süzeriz. Geri dönüşün imkansız olduğunu biliriz. Devam ederiz sessiz sessiz su içmeye Ya da Güneş’e doğru düşen gölgede büyümeye... |