Ben gidince mi sevdiğini söyleyeceksin
O güzel başını düşürme önüne ikide bir
Ne geçmişin hayal meyal bulutları Ne yorgun yüreğin paslı prangası Nede güneşi perdeleyen hüzün perdeleri Alıkoyabilir sana olan sevdamdan Sis kaplamış dağ yamaçlarındaki gözlerini çevir gözlerime Bak ne kadarda büyüdü göz bebeklerim seninle Kaldır kara bulutlarla kararmış güzel başını Boynu bükük karanfil duruşuna sundum omuzumu Bir ömür dal olmaya geldim bahar çiçeklerine Beraber yeşerelim,boy verelim yeniden Sök yüreğinin ağrıyan çürük dişlerini Göm bereketli gönül toprağıma yeşersin yeniden Sana incilerden taç çıkarayım okyanus yüreğimden Azmin kılıcına al artık ellerine Paramparça eyle hüzün perdelerini erişmek için yeni güne Bezginlik yakışmıyor Cennet yüreğine Hadi,bak artık yoluna mıh gibi çakılı gözlerime Daha ne kadar cehennem narında yanacak Bunca eziyet revamı boynu bükük yüreğime Seni sevdiğim gibi sevmenin zamanı gelmedi mi sence Yoksa,mezar taşımamı fısıldayacaksın Bana söyleyemediğin o iki kelimeyi Ne zaman öğreneceksin? Yoksa ben gidince mi? O zamanmı’SENİ SEVİYORUM’’ diyeceksin… AHMET MORAN |
saygılar...