SORMA GEL…SORMA GEL… “Söz” deyince dara düşen söz başı Ya zaldandır, ya kaldandır. Sorma gel! Damla damla, çise çise gözyaşı Ya maldandır, ya yoldandır. Sorma gel! Kalemler yazsa da yürekler kanmaz Sanır mısın bu can seninle yanmaz Çile veren elbet gülemez, onmaz Ya daldandır, ya koldandır. Sorma gel! Karanlık dünyalar ışığa muhtaç Bülbülün yolduğu gülü başta taç Arzular doyumsuz, gurbetler hep aç Ya baldandır, ya boldandır. Sorma gel! Bir şiir söyletir sözlerin bize Derdimi elbette dökerim söze Gör ki dertsiz miyiz dertler tek düze Ya oldandır, ya kuldandır. Sorma gel! Bizden dertli çıktın, derdini deştik Derdimle derdinin içine düştük Acınla kavrulduk, acınla piştik Ya aldandır, ya şaldandır. Sorma gel! Umutlar tükense hasretler bitmez Sensiz hiç bir evin dumanı tütmez Sizi hiçlediyse beş para etmez Ya gâldandır, ya soldandır. Sorma gel! Zal: deli. Kal: Olmamış, ham Ol: Doğmak. Gâl: Bozgunculuk. Zülfikar Yapar Kaleli |