Yavrum


Unutma sözümü ömür boyunca
Sabreyle ilimin taşına yavrum
Rakiplerin kem sözünü duyunca
Kin atıyla düşme peşine yavrum

Vatanı severek hocanı tanı
Semalarda tutar daima seni
Sevmeyen bulunmaz güzel insanı
Kibirliği takma başına yavrum

Aşık Kara olmuş yaradana kul
Huzur-i divanda eylesin makbul
İlimi irfanı ara ara bul
Ömrünü geçirme boşuna yavrum


Aşık Kara


1927 yılında Şavşat’ın Dabatzrul (şimdiki adı Meşeli) köyünde doğdu. Asıl adı İbrahim Kara’dır. İlkokulu köyünde okudu.

Köyüne gidip gelen aşıklardan etkilenerek aşıklık geleneğini öğrendi. Yaklaşık 14 yaşında rüyasında bade içtikten sonra şiir söylemeye ve bağlama çalmaya başlayan Aşık Kara, önceleri yöresinde öğrendiği Hodlu Şamili, Zülali, Sümmani, Şenlik gibi aşıkların eserlerini de söyledi. Zamanla kendi şiirlerini seslendirdi.

Gerçek anlamda ilk bağlama derslerini, askerliği sırasında Ürgüplü Şükrü Usta’dan aldı. Askerlik dönüşünde kendini daha da geliştirmiş olarak birçok aşıkla karşılaşıp bilgisini pekiştirme olanağı buldu.

Türkiye’nin çeşitli yerlerinde şenliklere katılan Aşık Kara, ziraat odaları başkanlığı, bankacılık, ambar memurluğu gibi değişik görevlerde bulundu.

Şiirlerinde ülke sorunları, sevda gibi değişik konuları işleyen Aşık Kara’nın birçok yerde aktarılan şiirlerinin bir bölümü ise HAGEM tarafından »Nurlar Dökülsün« (1990) adıyla yayımlandı.

KAYNAK:© BeKa Sitesi

)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-368-)(-)(-)(

Sen sen ol herkese saygılı davran
Bakma sen insanın yaş’ına yavrum
Her günü farklıdır değişir devran
Her şey gelebilir başına yavrum

Zayıf,küçük görme herkesten çekin
Güvenme kimseye değildir tekin
Beğenmesen bile bell/etme sakın
Gitmese de senin hoşuna yavrum

Sanma ki herkeste sen gibi erdir
Arasında sen gibi belkide vardır
Hiç düşman kazanma gütmesi zordur
Bak zehir az gelir aşına yavrum

Şan,şöhret,para da var ise gözü
Hiç bitmez isteği,cilvesi, nazı
Düşürürse eğer gönlüne közü
Aldırmaz gözünün yaşına yavrum

Baktın yürümüyor orada bitsin
Al karşına konuş, de artık yetsin
Gözü dışardaysa ipin kes gitsin
Dil dökme hiç ona boşuna yavrum

Gönül güzelliği ara sevgide
Hiç kusur olmasın sana saygıda
Olmalı cilve naz biraz övgü de
Fazla da gitme sen peşine yavrum

Bunları düşündüm bakınca düne
Sevgileri sığdır her geçen an’a
Lüzumsuz, anlattı bildiğin sana
Haydi huzur ile işine yavrum

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz