Yoksun...
Gidiyorum
Yok kimseden alacağım Sorgusuz sualsiz terkediyorum bu şehri Kırgınlıklarımı toplayıp sakladım Rüzgara emanet bıraktım acıları Anladım ki öbür yarım yok bu şehirde Aldırış etmiyorum bak yağmura Ne kadar ıslatabilir ki artık beni Sen derken sesim titremiyor Kalbim ritmini kaybetmiyor Köşeyi dönünce seni görme ümidi heyecan vermiyor Bende seni bulamıyorum Sende ben zaten yokum Bu şehre güneş doğmuyor Gülüşün olmadan Gülmeyi sevmiyorum eskisi kadar Şehre sensizlik,içime hüzün çöküyor Karabulutlarla kayboluyor sen/li hayallerim Günbatımıyla son buluyor yaşam Yeni bir güne uyanmak için Bir kez daha kapanıyor gözlerim sen/siz.... hüzün_lü |