Umudunu Kaybetme___ Nihavent makamında bir serzenişti kadının sayhası Kanlı bir kundak bağıydı Hayata tutunmasını sağlayan sessizlik... Kuşların terkisi kimyasal bir tepkime miydi Yoksa günü gelmiş miydi Bitmesi istenmeyen cümlelerin Üç noktaları... Hep hayatın ayıbı değil miydi Avuçlarımızdan kayıp gidenler Körpecik bedenlerimiz Muhtaçken bir çift riyasız dokunuşa Kör oldu gözlerimiz Tüm gerçeklere... Lâl kestik Sustuk Bu susuştu tükenişimizin nişanı... Şimdi koynumuzda kıvrık bir yılan gibi beslesekte yalnızlığımızı Umudunu kaybetme Deli kadın! Mutluluk en iyi karanlıkta görülür Tutmayı bilirsen Gönlünün ışığını... |
içimizdeki o sesin duvarlarını örer ruhumuzun gardiyanları...
sizi burada da görmek ne güzel...
hoşgeldiniz...