Hatırlar mısın?
Durup durup
‘Beni seviyor musun’ diye soruyordun bana
Ben de sana
Aşkın dillendirilmesinden hoşlanmadığımı
Karşımdaki kadının
Dikkati ile
Zekâsı ile
Seziş ve anlayış gücü ile
Gönlümün içini görmesini
Görebilmesini tercih ettiğimi söylüyordum hep

Anlamakta güçlük çekiyordun, biliyordum
Beni anlamıyordun…

Haklıydın…
Nereden bilecektin?
Aşkından kavrulsam da
Ölürcesine sevsem de
Seni bir gün dahi görmeden edemesem de
Dillendirmekten korktuğumu
Bunca yıldan sonra sende bulduğum aşkı
Kaybetmekten korktuğumu…
Ölümden korktuğumu…
Nazardan…

Nerden bilecektin?
Kaderin hayattaki tüm sevdiklerimi
Kardeşim Atakan’ı mesela
Bacılarımı,
Dostlarımı,
Anamı,
Babamı
Birer birer benden aldığını…
Nerden bilecektin?

Affedilmez bir günahın vebalini çekercesine
Hayatın taşınmaz yüklerine karşı
Yapayalnız kaldığımı
Geriye kalan son umut bağlarımı sana saldığımı
Nerden bilecektin?

Evet
Yaşamın vazgeçilmezlerinden
Olmazsa olmazlarındanmış para…

Bense
Ömrü hayatımda
Kıymet vermedim bu palavralara
Değerlerimi satmadım üç kuruşa…

Osman dayım,
Liseyi bitirdiğim yıllarda
‘Bak oğlum,
Şunu sakın unutma!
Hayattaki en iyi dostun cebindir…
Cebinde varsa
Etrafındaki her şey ve herkes senindir’ demişti.

O zamanlar
Paranın çok önemli bir şey olduğunu anlamıştım ama
Aşktan, doğruluktan, onurdan daha değerli olabileceğini
Kavrayamamışım…
Okulum, öğretmenlerim, kitaplarım bunu öğretmediler bana
Üstelik, benim hiç kabahatim yok
‘İki gönül bir olunca, samanlık seyran olur’ diyen ata babalarımızındır suç
‘Parayla saadet olmaz’ diyen şarkıların…

Hala meteliksizim ama
SAADET’i bulduğumu sanıyorum…

Bütün bunları nereden bilecektin?
Haklısın,
Korkumdan anlatamadım ki sana…

Unutmadan bir şey daha;

İşte o ben,
Dünyanın tüm zenginliklerini
Kollarımın arasına sığdırabiliyordum, sana sarılarak…
Anlamamışsın ki…
Anlayamamışsın…

Antakya, 21 Şubat 2012
Ali ASAFOĞULLARI