ÇARESİZCE SEVMEK
ÇARESİZCE SEVMEK
şu evren bir beni senden etse kahır içinde olmama yetmezmi sensizliğin denizinde ala bora olmak cehenem değil mi gün doğumunda yaşanan İlkbahar gibi yanağın karanfil içinde göz perdesine süzülmüş hayatın dıramı kirpiğin ıslak hayatın zehri süzülmüş yanağında acısı atom çekirdeği bedenin dağlarında volkan patlıyor kıp kırımız kan dudak arıyor gözlerin son tüten ocağı nafile ufuk çekmiş rerstini çekilmiş gök yüzü bulut perdesini sensiz karayı içtim bilesin ah sensiz nasıl gülerim,ağlıyor saniye saniye tıpkı bulut gözlerim, sağnaklarım sel organlarım toprak karma karışık düşcem çözümsüz bir yoldayım umud arıyor yüreğim aşk bir milyon kilometre uzakta, feryad ediyor talihim hasrete kader çıkmazında sarp kayalara vurmuş baharım yaz güneşi içinde kış solgun parmaklarım dokunmuyor çiçeğin yaprağına geçiyor ruhunun içinden aşk deryası , tufana tulmuşum engelli dağları aşamıyorum incecik parmak uçların değip gideli gövdeme, hasret yangın içinde viran oldum senden ayrı kalalı bu kalp aşk yoluna düşeli her gün sancılı gövdem, aşkın rüzgarında salıncak gibi süzülür kopar tek tek ipi sevdanın bir tohum gibi fışkırır topraktan aşk kuçağına kıp kırmızı bir güldür dudağna değen tenimden pınar gibi akar aşk deryasına gözlerin fırtına kopar bedenimde her gün düşman olurum gurbete, bunca zaman geçti bitti ay gün seneler gel dokun tenime, yak çıra gibi kollarında ölmeden senin mabedine gireceğim irfan KÖKTEN |