Hava soğumaya başladı,
soğukkanlı dudaklarıyla ayrılalım deyince.
Üşüdüm sonra,
mecburen yalnızlığımı giydim üstüme..

Dudakların hiç acımadı mı elveda derken ?
Kuru kuruya olan ayrılık hiç çatlamadı mı ?
Oysa;
oysa duyunca kulaklarım bile kanadı,
kırmızılığı gittikçe koyulaşan kalbimle beraber.
Başkalarını sevebileceğin haberiyle eserken rüzgar,
ses’sizliğe büründü her yer.
Sustum,
ayrılık şiddetle çarpıyor tenime.
Özlem şarkılarını öğretiyor eski bir radyo,
tabi aşk başkalarının dilinde.
Pantolonuma gizlediğim ellerim,
ellerini özlediğini söylüyor yırtık ceplerime.
Dudaklarıma yasakladığım senli cümleler yüzünden,
ellerim konuşuyor sadece..

Özledim kelimesi,
avutmuyor hiçbir atasözünü;
yılan hâlâ deliğinde.
Peki ya sen nerdesin ?

Bu ayrılık mesela,
Ne zaman bitecek ?
Bu soğuk mevsim,
Ne zaman yazı getirecek ?

Kış ayrılıkla gelir sevgilim,
sen gelmezsen yaz hiç gelmeyecek..

Ahmet Kastancı