Çaresiz
Yalpalıyor ruhumda bıraktığın kan emici varlığın
Silkeliyorsun tozumu dört duvar arasına Eksilmiyor çoğalan Bitmiyor Bir tüketsen Yetecek Bu son diyeceğim Diyemiyorum Dedirtmiyorsun Asmışsın yalnızlığımı tavana Yak söndür Avizenmiyim Kimliğimi sorğulatıyorsun Habire Çiğ genlerinle Bana maziyi yaşatıyorsun O diyorum o Nefretin odağına, eşit Takılırken mecburi Kementsiz, koşullarına Çizgilerinden aşınıyorum Tekliyor umutlarım Çığrından yorğun Yaşamak neyime diyorum, seni Çünki hep öldürüyorsun Bir şans ver desem Yaşamak için Hep yeniden Kahkahayla gülüyorsun Bir bilsem Niye kime Bu tavrın Aşınmayacak yaralarım Kitlenmeyecek umutsuzluğum Habire Ah benim çelişkim Sen hep gül Sana ağlamak yakışmaz Ben bize kanarım Yeniden Çaresiz |