Yoksul bir Düşlem
Hazal, kanla koparma yaşamın iplerini!
Deniz sevgisi kadar Kıyısızlıklarına da alışmalı insan; Yaşamak gibi ölüme de… Çöl ıssızlığından Yeşil ormanların olduğunu anımsa Düşündüğün kadar varsın Ve elbet nefes aldığın kadar… Her dem sessiz değildir Bıktı bıkacak ölü almaktan toprak! Ve tüke(n)tmekte insanlar Vebalı büyüktür… Aşkı aşkla öldürmek Ve kardeşi kardeşle vuruşturmak! Dünler bir masaldı Bugün yaşıyorsak belki biraz cennet… Yarınların tamu olmayacağını kim bile bilir? Ve emareler bir bir çıkıyor Kıyametler yakın diye Sona doğru gidiyor dünya… Oğul babaya, baba oğullarına sırt dönmüş! Bir avuç metanın Kucağında sıkışmış insanların vaveylaları Ve titremesi yok vicdanların Ve kaygıların selleri Nehirleri doldurmakta kan! İblisler ne mutlu durur ötelerde “Bırak” diyor “İnsanlar kudurmuş Bize düşen onların düşüşlerini izlemek” Ve cennet vadi; İbadetler karışmış daha çok günah diye Para tanrılarına sığınmış insan! Yoksul bir düş kurdum Gözüne yüzüne vurmak için kapitalizm’in HRZM/2012-ŞUBAT |
Çok güzeldi.....Çok teşekkür ederim...:)Sevgilerimle...Gülgün Aydın